Saturday, August 20, 2016

તેનું નામ સ્વપ્ના, તે મારી પડોશમાં રહેતી.

તે સાવ નાની હતી, કદાચ ચાર-પાંચ વર્ષ નાની, તે અમારી પડોશમાં રહેવા આવી, પડોશમાં આવેલા પરિવારનું નામ માધવન કુટ્ટી હતું , તેઓ મલીયાલી( કેરાલીયન)  હતા. મીસ્ટર અને મીસીસી કુટ્ટી ભારત સરકારની કચેરીમાં નોકરી કરતા, તેમને બે દિકરીઓ મોટી સ્વપ્ના  અને નાની સજની, પહેલા સ્વપ્ના  કૌતુકભાવે અમારી ઘરે આવી હતી, તેની સાથે તેની સાવ નાનકડી બહેન સજની પણ હોય જ. મારા માતા-પિતા અને ભાઈ સાથે બન્ને બહેનોને ગોઠી ગયુ હતું, જો કે સજની નાની હોવાને કારણે કઈ બોલે નહીં પણ સ્વપ્ના વાતો કરે.

તેના ઘરમાં તેની ભાષા મલીયાલી, અમારી ભાષા મરાઠી બન્નેની ભાષા અલગ હોવા છતાં અમારી વાત-ચીતનો દૌર શરૂ થયો, જો કે સ્વપ્ના બહુ જલદી હિન્દી શીખી ગઈ, તેના કારણે વાંધો આવ્યો નહીં, તે મરાઠી બોલતી ન્હોતી, પણ બધી જ વાતો સમજી જતી, તેણે મને તેની ભાષા શીખવાડવાનો પ્રયત્ન પણ કરતી હતી. તે  નાની હોવા છતાં તેના ઉચ્ચારણો સ્પષ્ટ રહે તેનું ખુબ ધ્યાન રાખતી હતી, હું તેને પુછતો તેના નામ સપના હે, તે કહેતી નહીં મેં સ્વપ્ના હું. તે ઘરે આવે એટલે મારા મમ્મી-પપ્પા પુછે ખાના ખાયેગી.. તે હા પાડે તે પુછીએ કયાં ખાયેગી તે કહે વરણ-ભાત તુપ( મરાઠીમાં મોળી દાળને વરણ કહે અને ઘી ને તુપ કહે) પછી તે જમવા બેસે, જાણે બ્રાહ્મણ જમવા બેઠો હોય તેમ તબીયતથી જમે. આપણે તેને પુછીએ કૈસા થા ખાના તો મોંઢુ લુંછતાં કહે મેને ઐસા ખાના કભી નહીં ખાયા.. ત્યારે તે બહુ વ્હાલી લાગે.

તે જમાના ઘરમી ટીવી બહુ ઓછા , અમારા ઘરે, બન્ને બહેનો ટીવી જોવા આવે, ત્યારે જી ટીવી ઉપર જી હોરર શો નામની સિરિયલ આવતી હતી, મારો ભાઈ તે સિરિયલ જોતો હોય એટલે સ્વપ્ના અને સજની ઘરે આવી ટીવી સામે પલાઠી  મારી ટીવી જોવા લાગે, અમને ત્યાર બાદ ટીવી શો જોવા કરતા સ્વપ્નાના ચહેરાના હાવભાવમાં થઈ રહેલા ફેરફાર જોવા મઝા આવતી, તેના ચહેરા ઉપર દર્શ્યોની સાથે ફેરફાર શરૂ થાય તેને ડર લાગે , સજની નાની હોવાને કારણે તેને ભુત કોણ તેની ખબર જ પડતી ન્હોતી, તેમ છતાં સ્વપ્ના મોટી બહેન હોવાના દાવે જાણે સજનીને હિમંત આપતી હોય તેમ તેનો હાથ પકડી રાખે, અમે નક્કી જ કરી શકીએ નહીં કોણ કોને હિમંત આપે છે. પછી ઉભી થઈ ધીરે ધીરે ખસતી પોતાના ઘર તરફ જાય. હું તેને પુછુ કયા હુવા ડર લગા.. તે કહે ડર કિસ બાત કા અને પછી દોડતી પોતાના ઘરે જતી રહે.

તે અત્યંત નિદોર્ષ હતી, હું અને મારો ભાઈ સ્કુલથી આવી એટલે અમને ખુબ ઉંઘ આવે, અમારા માતા-પિતા પણ નોકરીએ ગયા હોય, પણ રોજ બપોરે અમે સુઈ જઈએ પછી કોઈને કોઈ અમારો દરવાજો ખખડાવે એટલે અમારી ઉંઘ બગડે, એક દિવસ મારા ભાઈને વિચાર આવ્યો તેને પડોશમાં સ્વપ્નાને કહ્યુ એક કામ કર તુ બહારથી અમારા દરવાજાને તાળુ મારી દે, પછી અમારે જયારે બહાર આવુ હશે ત્યારે અમે બુમ પાડીએ એટલે તુ દરવાજો ખોલજે. તાળુ મારવાનો ઈરાદો એટલો જ હતો કે કસમયે આવનાર તાળુ જોઈ જતા રહે તો ઉંઘ બગડે નહીં. સ્વપ્નાઓ તાળુ  મારી દીધુ, તેને આખા વાત બરાબર સમજાવી પણ દીધી હતી.

આવુ થોડા દિવસ ચાલ્યુ એક દિવસ અેક વ્યકિત બપોરના સમયે અમારી ઘરે આવી, તેની નજર તાળા ઉપર ગઈ, સ્વપ્ના પોતાના ઘરની જાળીમાં ઉભી હતી, એટલે પેલી વ્યકિતીએ સહજ ભાવે પુછયુ ઘરે કોઈ નથી, બહાર ગયા છે.. સ્વપ્નાએ જવાબ આપ્યો , વો લોગ અંદર હી હૈ, મુજે બતાયા કી કોઈ આયે તો બતાના કી બહાર ગયે હૈ. અમારી આખી મહેનત ઉપર પાણી ફરી વળ્યુ અને ડોરબેલ વાગી. તેના મમ્મી-પપ્પા નોકરી કરતા હોવાને કારણે તે હોશીયાર પણ થઈ ગઈ હતી, તેના મમ્મી તેને સુચના આપી જતા, અમારા સિવાય કોઈ પણ આવે તો તારે દરવાજો ખોલવાનો નહીં, ઘરના દરવાજાની આગળ લોંખડની જાળી હતી, તે જાળી બંધ કરી ઉભી રહેતી.

એક ઉનાળામાં કોઈ વ્યકિત અમારી ઘરે આવી અને ખરેખર ઘર બંધ હતું, ગરમીમાં આવેલી વ્યકિતને સ્વપ્નાએ જાણ કરી કે અમે બહાર ગયા છીએ, પેલી વ્યકિતએ નીસાસો નાખ્યો અને સ્વપ્નાને પુછયુ.. પાણી પીવડાવીશ. તે વિચારમાં પડી ગઈ, તેને સમજ તો પડતી હતી કે ગરમીમાં આવેલી વ્યકિતને પાણી આપવુ જોઈએ, પણ તરત મમ્મીની સલાહ યાદ આવી ગઈ તે કોઈ પણ આવે દરવાજો ખોલતી નહીં. તે કઈક વિચારી રસોડોમાં ગઈ, પાણાની ગ્લાસ ભરી લઈ આવી, પણ ગ્લાસ લોંખડીની જાળીમાં રહેલી જગ્યા કરતો મોટો હતો, એટલે તે ઘરની બહાર ઉભી રહેલી વ્યકિતીને પાણી આપી શકી નહીં. ફરી તેણે કઈક વિચાર કર્યો તે એક ક્ષણમાં પાછી આવી તેના હાથમાં ગ્લાસ અને સ્ટ્રો હતી, તેણે ઘરની અંદરથી પાણીનો ગ્લાસ પકડી રાખ્યો અને બહાર  ઉભી રહેલી વ્યકિતને સ્ટ્રો પાણી પીવાની સુચના આપી, પેલા મહેમાને પાણી પીધુ પણ ખરુ કારણ બીજો કોઈ વિકલ્પ ન્હોતો.

સ્વપ્ના અને સજની મોટા થયા, બન્નેના લગ્ન થયા અને વિદેશમાં સ્થાઈ પણ થઈ ગયા હું મારામાં વ્યસ્ત થઈ ગયા , આજે તેમના ઘરે પણ સંતાનો છે. રક્ષાબંઘનના દિવસે હું વોટસઅપ મેસેજ જોઈ રહ્યો હતો ત્યારે એક અજાણ્યા વિદેશી નંબર ઉપરથી હેપ્પી રક્ષાબંધન ભૈયા લખેલો મેસેજ આવ્યો.. મને લાગ્યુ કોણ હશે.. નંબર પણ સેવ ન્હોતો, મેં કોણ હશે તેવા પ્રશ્ન સાથે આવેલા નંબરનો ડીપી ફોટો જોયો અરે તે તો નાનકડી સ્વપ્ના હતી, મારી આંખ ભરાઈ આવી.. તે ભારત હતી ત્યારે લગ્ન બાદ પણ મારી ઘરે રાખી બાંધવા આવતી હતી.. જે નાનકડી સ્વપ્ના મને અને મારા પરિવારને તેની કાલીઘેલી ભાષા અને તેના ગતકડાઓથી હસાવતી હતી,આજે તેણે મને  રડાવ્યો હતો,  તે હવે મોટી થઈ ગઈ હતી. મને અચાનક તેની વર્ષો જુની વાતો યાદ આવી ગઈ.

સ્વપ્ના અને મારી વાત બહુત અંગત અને સાવ સામાન્ય વાત છે, પણ અહિયા લખવાનું કારણ જીવનમાં આવી નાની નાની બાબતો જ આપણને સુખ આપતી હોય છે.વિદેશમાં હજારો કિલોમીટર દુર રહેલી વ્યકિત જેને મળી વર્ષો થઈ ગયા, ફરી કયારે મળશે તેની ખબર સુધ્ધા નથી, છતાં તે તમને યાદ કરે છે અને કોઈક તમને પ્રેમ કરે છે તે અહેસાસ જ મને જીવવા માટે પુરતો લાગે  છે. જીવનની સફરમાં આપણને અનેક પાત્રો મળે છે, જુના પાત્રો ભુસતા જાય છે અને નવા ઉમેરાતા જાય છે, પણ કેટલાંક પાત્રો તેમની ગેરહાજરીમાં  પણ રંગમંચ ઉપર હાજર હોય છે, મારા  માટે મારી જીંદગીનું સ્વપ્ના એક એવુ જ પાત્ર છે. તે મને વધુ રડાવે તે પહેલા હું અહિયા જ અટકી જઉ.

6 comments:

  1. Not necessary that all relation needs blood relation but some are more than it's!
    Really....sometime this type of call or msg.make us very touchy.

    ReplyDelete
  2. ઓછું કે વધારે રડવું જ હોય તો રડી લો. સ્વપ્નાને યાદ કરીને રડો એટ્લે આંસુનો સ્વાદ પણ એના જેવો જ મિઠ્ઠો થઈ જશે.. લકી યુ..����

    ReplyDelete
  3. It's real story of real love of brother and sister

    ReplyDelete
  4. Bhai you made me remember our childhood. Thanks, you are right, all such small incidents make you really very happy.

    ReplyDelete
  5. Bhai you made me remember our childhood. Thanks, you are right, all such small incidents make you really very happy.

    ReplyDelete
  6. Really prashant.... it is really touching.. swapna and Sajni loves u. We always talk about u, Manish, Dayalbhai Bhai and anjanaben.

    ReplyDelete