તેનું અચાનક આવવુ મારી જીંદગીનો ગયા જન્મનો બાકી હિસાબ જ હશે.

બેટા તારી કોલેજનો ટાઈમ થવા આવ્યો છે, કેટલી વાર તૈયાર થવામાં.. મમ્મીનો અવાજ સાંભળી વસુંધરાએ ડ્રેસીંગ રૂમમાંથી જવાબ આપતા કહ્યુ મમ્મી બસ રેડી જ છુ. અને એક જ મિનીટમાંવસંધુરા બહાર આવી, રૂમનો દરવાજો ખુલવાનો અવાજ સાંભળતા વસુંધરા સામે જોયા વગર  કહ્યુ વસું આટલી મોટી થઈ પણ હજી તૈયાર થતાં કેટલી વાર કરે છે. પણ સુરભીને કોઈ જવાબ નહીં મળતા તેણે પાછા વળી વસુંધરાની સામે જોયુ. વસુંધરા પોતાની મમ્મીને જોઈ રહી હતી, જાણે તે પોતાની મમ્મીને પહેલી વખત જોઈ રહી હોય તેમ પગથી માથા સુધી જોઈ રહી હતી. સુરભી છણકો કરતા કહ્યુ વસું હુ તારી સાથે વાત કરૂ છુ, વસુંધરાએ મમ્મીના પ્રશ્નનો જવાબ આપવાને બદલે મમ્મીની પાસે આવે તેને બન્ને ખભેથી પકડતા તેની આંખોમાં જોતા કહ્યુ મમ્મી તુ કેટલી સુંદર લાગે છે.

સુરભી પોતાના બન્ને ખભા છોડવતા કહ્યુ ચાલ આડી અવળી વાત કરીશ નહીં, તને મોડુ થઈ જશે, હેલ્મેટ પહેર્યા વગર જતી નહીં, તારી બેગમાં ટીફીન મુકયુ છે જમી લેજે. વસુંધરાને લાગ્યુ કે મમ્મી વાત ટાળી રહી છે, તેણે ફરી સુરભીને પાછાથી વળગી પડતા કહ્યુ મમ્મી છેલ્લાં કેટલાય દિવસથી તુ મને પહેલા કરતા પણ વધુ સુંદર કેમ લાગે છે. ફરી વખત સુરભી તેની પકડમાંથી છુટતા કહ્યુ ચાલ નિકળ મારે પણ બહાર જવાનું છે. વસુંધરા તરત કેલેન્ડર સામે જોયુ અને કહ્યુ  મમ્મી આજે તો શનિવાર છે તારી બેંકમાં રજા છેને.. સુરભીએ કહ્યુ હા પણ મારે કામ છે.. તુ આવીશ તે પહેલા હું પાછી આવી જઈશ, વસુંધરા મમ્મીને વળગી પડી આઈ લવ યુ મા કહી તેના ગાલ ઉપર એક ચુંબન કરી પોતાની બેગ લઈ કોલેજ જવા રવાના થઈ, સુરભી દરવાજાની બહાર જઈ રહેલી વસુને જોઈ રહી હતી.

વસુ ત્યારે પાંચ વર્ષની હતી, ત્યારે ચીત્રાંગની ફેકટરીમાંથી ફોન આવ્યો કે જલદી હોસ્પિટલ પહોચો, સાહેબ જ દાઝી ગયા, સુરભી બેંકના પોતાના તમામ કામ પડતા મુકી હોસ્પિટલ પહોંચી હતી, ચીત્રાંગની ફેકટરીનો સ્ટાફ ત્યાં હાજર હતો, સુરભીની આંખમાં આંસુ ધસી આવ્યા, સુરભીને જોતા એક કર્મચારી તેને સીધો બર્ન્સ વોર્ડમાં લઈ ગયો, સુરભી ચીત્રાંગને જોતા ધ્રુજી ગઈ, તે પગથી માથા સુધી દાઝેલો હતો તેનું આખુ શરીર ઢાંકેલુ હતું, સુરભી પોતાના આંસુ રોકી શકી નહીં, તેણે પોતાના સાથે રહેલા કર્મચારી સામે જોયુ, તેણે કહ્યુ સાહેબ બોઈલરનું ટેમ્પરેચર ચેક કરી રહ્યા હતા ત્યારે બોઈલર  બ્લાસ્ટ થયુ. ચીત્રાંગ મિકેનીકલ એન્જીનિયર હતો. સુરભી ચીત્રાંગને વળગી રડવા માંગતી હતી, પણ તેનો શરીરનો એક પણ ભાગ એવો ન્હોતો કે તેને સ્પર્શ સુધ્ધા કરી શકે, ચીત્રાંગ ભાનમાં હતો તેની આંખો ખુલી હતી.

ચીત્રાંગે સુરભીને જોયુ, તેની આંખમાં આંસુ જોઈ તેણે માથુ હલાવી રડવાની ના પાડી, તે બોલવા માગતો હતો, તેના ગળાની નીચેનો ભાગ હલી રહ્યો હતો, પણ તેનો સ્વર બહાર આવી રહ્યો હતો, સુરભી ભાંગી પડી હતી, તેને લાગ્યુ કે તેનું સર્વસ્વ ખતમ થઈ ગયું. સુરભી અને ચીત્રાંગ પડોશમાં રહેતા હતા, જો કે ત્યારે તેમની દોસ્તી માત્ર પડોશીની જ હતી, સુરભીની પડોશમાં આદેશ પણ રહેતો હતો, સુરભી કદાચ સાતમાં આઠમાં હશે ત્યારથી તેને આદેશ ગમતો હતો તે તેની સાથે રમતી, વાતો કરતી કયારેય ભણવા પણ જતી હતી, પણ તેનાથી તેમની વાત કયારેય આગળ વધી જ નહીં. આદેશને કયારેય અંદાજ આવ્યો જ નહીં કે સુરભી તેને પસંદ કરે છે, જો કે ચીત્રાંગ આખી વાત સારી રીતે સમજતો હતો, તે એકદમ સમજદાર હતો, સમય આગળ વધ્યો અને એક દિવસ સુરભીને ખબર પડી કે આદેશ ભણવા માટે અમેરીકા જઈ રહ્યો હતો અને પછી ત્યાં જ સેટલ્ડ થવાનો હતો.

સુરભીને લાગ્યુ કે તે હમણાં જ દોડતી આદેશને ઘરે જાય અને તેને વળગી પડે અને કહે આદેશ હું તને પ્રેમ કરૂ છુ. ખુબ પ્રેમ કરૂ છુ મને છોડીને જઈશ નહીં, પણ તે તેવુ કરી શકી નહીં અને આદેશ અમેરીકા જતો રહ્યો, દિવસો સુધી સુરભી ગુમસુમ રહી હતી. એકલામાં રડી પણ લેતી હતી. એક દિવસ સુરભી ઘરના આંગણામાં બેઠી હતી ત્યારે ચીત્રાંગ તેની પાસે આવી બેઠો, સુરભીએ તેને જોયુ એક હાસ્ય આપ્યુ, તેણે સુરભી સામે જોતા ધીમા અવાજે પુછયુ સુરભી આદેશની યાદ આવે છે. સુરભીની ડોક એકદમ ચીત્રાંગ સામે ફરી તેણે કઈ જવાબ આપ્યો નહીં, પણ તે ચીત્રાંગને જોતી રહી, કારણ તેને પોતાને આદેશ ગમે છે તે વાત તો તેણે પોતાની જાત સિવાય કોઈને કરી જ ન્હોતી.. ચીત્રાંગે સુરભીની આંખમાં જોતા કહ્યુ મને નાનપણથી ખબર હતી કે તને આદેશ ગમે છે. તો પછી તે કેમ તેને કયારેય કીધુ નહીં. કોઈ આપણને ગમે તો તેને કહી દેવામાં કયારેય મોડુ કરવુ નહીં.

સુરભી રડી પડી કઈ પણ જવાબ આપ્યા વગર તે ઘરમાં દોડી ગઈ, પણ સુરભીને સારૂ લાગ્યુ કે કદાચ તેના મનની વાત સમજનાર ચીત્રાંગ તેની પાસે હતો, પછી અનેક વખત સુરભી ઘરના આંગણામાં જ મળતા, બંન્ને એકલા હોય ત્યારે આદેશની નાનપણની ખુબ વાતો કરતા હતા, સુરભીને મનમાં એક ખુણામાં આદેશની બધી જ યાદો સારી લાગતી હતી.મહિનાઓ આવી રીતે વિતી ગયા, એક દિવસ ખુબ વરસાદ પડી રહ્યો હતો, વરસાદ પડતો હતો ત્યારે નાનપણની જેમ બધા વરસાદમાં ન્હાવા માટે ઘરની બહાર નિકળ્યા હતા, સુરભી અને ચીત્રાંગ પણ ખરા, વરસાદમાં પલળી રહેલી સુરભી અત્યંત સુંદર લાગી રહી હતી., જાણે વરસાદનું પાણી પણ સુરભીને શરીરને સ્પર્શ કરવા માટે ઉતાવળીયુ થઈ હોય તેવુ લાગી રહી રહ્યુ, ચીત્રાંગ તેની પાસે આવ્યો, સુરભી જાણે આદેશની યાદમાં આખી ભીંજાઈ જવા માગતી હતી.

વર્ષો પછી સુરભીને ચીત્રાંગ સાથે નજીકની દોસ્તી થઈ હતી, એટલે જયારે તે વરસાદમાં તેની પાસે આવ્યો ત્યારે કઈ અજુગતુ લાગ્યુ નહીં, તે નજીક આવ્યો, સુરભીએ પોતાની આંખ ઉપર આવી રહેલુ વરસાદનું પાણી હથેળી ખસેડતા કહ્યુ ચીત્રાંગ કેટલો સારો વરસાદ છે નહી, ચીત્રાંગે કોઈ જવાબ આપ્યો નહીં, તે સુરભીને ભીજાયેલી જોવા માગતો હોય તેમ જોતો રહ્યોુ, સુરભીને ફરી કહ્યુ મેં તને કહ્યુ સાંભળે છે. ચીત્રાંગ વધુ નજીક આવ્યો તેણે કહ્યુ હવે હું કહુ છુ, તે તુ સાંભળ ..સુરભીને ચીત્રાંગના અવાજમાં એક પ્રકારની મક્કમતાનો અહેસાસ થયો, તેણે ફરી પોતાના ચહેરા ઉપર આવી રહેલુ પાણી ખસેડી તેની સામે જોયુ ચીત્રાંગે કહ્યુ સુરભી મને તુ ગમે.. તુ મારી સાથે લગ્ન કરીશ.. સુરભી માટે આખી વાત અનઅપેક્ષીત હતી, તેણે ચીત્રાંગ માટે કયારેય આવો વિચાર કર્યો ન્હોતો, તે સ્તબ્ધ થઈ ચીત્રાંગને જોતી જ રહી ગઈ, હવે જાણે વરસાદ પણ તેમની ઉપર તુટી પડવા માગતો હોય તેમ આકાશમાં વિજળીને મોટો કડાકો થયો અને વરસાદ એકદમ વધુ તાકાતથી  તુટી પડયો, બંન્ને એકબીજાની સામે જોતા વરસાદમાં ઉભા જ રહ્યા હતા.

(ક્રમશ- વધુ આવતીકાલે)